تاثیر نور در معماری ایرانی
نوشته شده توسط : ایراچی

نور، از دوران ماقبل تاریخ به عنوان شی ای پرستیدنی و مقدس مورد توجه بشر قرار گرفت.

نور سمبل و نماد اعتقادات قلبی انسانی ست.

از دید همگان نور جزء اساسی و ضروری در ساختمان است.

نور سمبلی از پاکی و نقطه تضاد تاریکی و اهریمن است.

نور برای انسان نخستین، وسیله ای جهت محاسبه زمان محسوب می شد.

نکته ی مهم آن است که امروزه در ساختمان سازی، نیاز به نور پردازی منحصرا به استفاده از نور مصنوعی ختم می شود.

معماری بحث مفصلی را در زمینه ی روند بهره گیری از نور طبیعی به خود اختصاص می دهد.

تاریخچه

در معماری ابنیه سنتی، به ویژه ابنیه مذهبی، نور و روشنایی، جز لاینفک و مفهومی معماری به شمار می رود.

نور با ورود به محیط به اجسام جان می بخشد و ماهیت و خواص آن ها را هویدا می سازد.

زاویه و نوع تابش نور، می تواند تأثیر به سزایی در روح فضا ایجاد نماید و حتی به گونه ای سبب تغییر چهره یک مکان گردد.

پیشینه تاریخی کاربرد نور در معماری ایران، به سده سوم هزاره چهارم پیش از میلاد عیسی مسیح برمی گردد.

سیستم نورپردازی دیواری و سقفیبه همراه بیست و شش نوع نورگیر در معماری ابنیه ایرانی وجود داشته است.

جهت مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید .





:: بازدید از این مطلب : 268
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 15 مرداد 1399 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: